Pedicure frezarkowy – co to takiego?

Od bardzo dawna wśród specjalistów przyjęły się dwa rodzaje pedicure; kosmetyczny i podologiczny zwanym również specjalistycznym.

Pedicure kosmetyczny jest wykonywany u klientek i klientów mających zdrowe paznokcie i zdrową skórę stóp. Zabieg ten ma na celu uzyskanie efektu estetycznego i upiększającego, czyli poprawienie wyglądu paznokci i skóry na stopach. Głównymi czynnościami są skrócenie, opracowanie naturalnej płytki paznokci, ozdobienie lakierem lub wzmocnienie płytki żelem do pedicure, oraz opracowanie / usuniecie zrogowaciałego naskórka i wmasowanie kremu pielęgnującego skórę stóp.

Podczas zabiegu pedicure podologiczny używa się specjalistycznych narzędzi jak cążki do obcinania paznokci, dłutko podologiczne, skalpel chirurgiczny do ścinania zbyt grubego naskórka, specjalistycznych frezów i oczywiście frezarki podologicznej. Na pedicure podologiczny zapisują się klienci i pacjenci z wyżej wymienionymi przypadłościami w tym także diabetycy.

Od pewnego czasu w branży kosmetycznej używa się jeszcze innego terminu – pedicure frezarkowy.

W jakim celu wymyślono pedicure frezarkowy?

Skoro podczas pedicure kosmetycznego i pedicure podologicznego używa się frezarki i fezów, to w jakim celu wymyślono pedicure frezarkowy?

Zadając sobie to pytanie, nasuwa się oczywista odpowiedź pochodząca z nazwy tego pedicure. Do pedikiur frezarkowy używana jest głównie frezarka i frezy. I może nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego gdyby nie relacje kosmetyczek opisujących czynności wykonywane podczas tego zabiegu. Autentyczne wypowiedzi kosmetyczek i ich argumenty, które wzbudziły moje zainteresowanie pedikiurem frezarkowym to m.in.:

1. „frezowanie / zdzieranie grubej warstwy naskórka za pomocą kapturków ściernych jest szybsze”,
2. „używanie gruboziarnistych frezów kapturowych zastępuje pracę skalpela, na którego widok moje klientki mają strach w oczach”,
3. „naskórek na podeszwie stóp wolę usuwać frezami niż skalpelem, którego techniki nie opanowałam i się jej zwyczajnie boję”.

Niestety powyższe argumenty zostały im przekazane na szkoleniach z pedicure, gdzie trenerzy ucząc swoje kursantki pracy na stopach nie są świadomi zagrożeń płynących z tych informacji. Poniżej przedstawiam swoje kontrargumenty.

1. Frezarki używane do tzw. pedicure frezarkowy trafiają do serwisu zbyt szybko. Powodem jest niestosowanie się do instrukcji obsługi urządzenia. Tutaj warto zwrócić uwagę na dwa główne grzechy;

• • frezy i nośniki z kapturkami ściernymi nie są wciskane do samego końca tulei zaciskowej pióra frezarki. Niewciśnięte frezy podczas obrotów uszkadzają magazynek zaciskający trzpień frezu, a przy docisku na skórę mogą go wykrzywić. Nawet niewielka deformacja frezu prowadzi do poważnych uszkodzeń całej wewnętrznej części tulei zaciskowej. Nie do końca wciśnięte frezy łatwo się wysuwają i szybciej wypadają, stwarzając zagrożenie dla operatorki frezarki oraz jej klientki.
  • usuwanie grubszej warstwy zrogowaciałego naskórka za pomocą kapturków ściernych wcale nie jest szybsze. Zbyt mocny docisk frezu do skóry + zbyt wysokie obroty prowadzi do nadmiernego rozgrzewania się miejsca zabiegu, a to z kolei jest powodem rozgrzewania „przypalenia” skóry, co jest bardzo nieprzyjemnym uczuciem dla klientki. Mocny docisk frezu + wolne obroty = „przypalenie” skóry, ścieranie się metalowego trzpienia frezu i mechanizmu zaciskającego frez w frezarce. Powstaje mikropył pochodzący z tarcia obydwu tych metalowych części, który dostaje się do łożysk i zaciera je, uniemożliwiając poprawne funkcjonowanie frezarki.

Pamiętaj, metalowy trzpień frezu zawsze powinien być wciśnięty do ostatniego oporu. Głębokość tunelu, do którego wchodzi frez to 32mm (3,2 cm) i właśnie taka długość metalowego trzpienia musi być schowana w tulei zaciskowej.

• Przy okazji chcę zwrócić uwagę na bardzo istotne znaczenie jakości frezów. Profesjonalne frezarki do manicure i pedicure powinny mieć zakładane frezy produkowane w jakości ISO. Tylko ISO daje gwarancję dobrego wykonania frezów. W innym przypadku frezy mogą nie spełniać norm jakościowych np. różnica w wymiarach albo zbyt miękka stal trzpienia frezu, co ma ogromny wpływ na eksploatację frezarki w szczególności na łożyska i magazynek zaciskowy tzw. rączki frezarki. Zanim kupisz tani frez, zapytaj sprzedawcę o ISO. Zawsze możesz zażądać okazania certyfikatu ISO.

2. Nadmierne rogowacenia należy usuwać za pomocą specjalistycznego ścinaka lub ostrza skalpela. Dopiero powstałe nierówności na skórze wygładza się frezami lub kapturkami ściernymi. W zależności od wyglądu i kondycji skóry na początku używa się gruboziarnistych kapturków 60′ i 80′, potem średniej ziarnistości 150′ i do wygładzenia końcowego 240′. Dodatkowo, używanie tylko bocznej (prostej) części kapturków jest błędem, ponieważ stopa jest przecież zaokrąglona, ma wklęsłe i wypukłe miejsca więc aby prawidłowo usuwać naskórek należy używać całej powierzchni kapturka również tej okrągłej.
   W przypadkach gdy rogowacenia na stopach są zbyt duże, zabieg powinien być rozłożony na 2 lub 3 zabiegi. Zbyt grubej warstwy rogowej nie powinno się usuwać za wszelką cenę w trakcie tylko jednego zabiegu.
3. Wszystkim, którzy nie używają techniki skalpela zachęcam do skorzystania z kursu u doświadczonego specjalisty podologa.

Droga czytelniczko, drogi czytelniku, jeśli przeanalizujesz dokładnie ten artykuł to zapewne dojdziesz do wniosku, że używając wyłącznie lub w zdecydowanej większości frezarki i frezów do pedicure ponosisz nie tylko ryzyko niezadowolenia klientów z zabiegu, ale ryzykujesz przy tym awarię frezarki i uszkodzenie frezów, co z kolei niepotrzebnie wygeneruje wysokie koszty.

Co się lepiej opłaca i czy warto mieć w ofercie pedicure frezarkowy? – pozostawiam to do Twojej decyzji. 

Zapraszam również do przeczytania artykułu pt.
Frezarki podologiczne – nie popełniaj tych błędów! 
Czy wygląd frezarki jest podobny do jej użytkownika?